92-96 yılları arasında, İTÜ’de
okurken Teşvikiye’deki evimden Maçka’daki kampüse gidip gelirken sık sık Attilâ
İlhan’a rastlardım. Hayran olduğum bu büyük şair, başında meşhur kasketiyle ağır
ağır yanımdan ya da karşı kaldırımdan geçer gider ben gençlikten mi
utangaçlıktan mı bilmem ne ona selam verebilir ne de onunla bir iki kelime
konuşabilirdim. Her karşılamamızda “ne vakit Maçka’dan geçsem limanda hep
gemiler olurdu” dizelerini hatırlar, bu dizeleri yine böyle bir yürüyüşte
yazmış olduğunu hayal etmeyi severdim.
Sonra ben Teşvikiye’den
taşındım, Attilâ İlhan’a da uzunca bir süre rastlamadım. Onu en son ölümünden
bir yıl önce, 2004 yazında Çeşme’de aynı otelde tatil yaparken gördüm. Yanında
kız kardeşi Çolpan İlhan’la asistanı ya da yardımcısı olduğunu tahmin ettiğim
birisi daha vardı. Çok iyi görünmüyordu, bu durumu üzmüştü beni.
Artık yolum çok sık Maçka’ya düşmüyor
ama ne vakit Maçka’dan geçsem hep Attilâ İlhan’ı ve karşılaşmalarımızı
hatırlıyorum.
ÜÇÜNCÜ
ŞAHSIN ŞİİRİ
Gözlerin
gözlerime değince
Felaketim olurdu, ağlardım
Beni sevmiyordun, bilirdim
Bir sevdiğin vardı, duyardım
Çöp gibi bir oğlan, ipince
Hayırsızın biriydi fikrimce
Ne vakit karşımda görsem
Öldüreceğimden korkardım
Felaketim olurdu, ağlardım
Ne vakit Maçka'dan geçsem
Limanda hep gemiler olurdu
Ağaçlar kuş gibi gülerdi
Sessizce bir cigara yakardın
Parmaklarımın ucunu yakardın
Kirpiklerini eğerdin, bakardın
Üşürdüm, içim ürperirdi
Felaketim olurdu, ağlardım
Akşamlar bir roman gibi biterdi
Jezabel kan içinde yatardı
Limandan bir gemi giderdi
Sen kalkıp ona giderdin
Benzin mum gibi giderdin
Sabaha kadar kalırdın
Hayırsızın biriydi fikrimce
Güldü mü cenazeye benzerdi
Hele seni kollarına aldı mı
Felaketim olurdu, ağlardım
Felaketim olurdu, ağlardım
Beni sevmiyordun, bilirdim
Bir sevdiğin vardı, duyardım
Çöp gibi bir oğlan, ipince
Hayırsızın biriydi fikrimce
Ne vakit karşımda görsem
Öldüreceğimden korkardım
Felaketim olurdu, ağlardım
Ne vakit Maçka'dan geçsem
Limanda hep gemiler olurdu
Ağaçlar kuş gibi gülerdi
Sessizce bir cigara yakardın
Parmaklarımın ucunu yakardın
Kirpiklerini eğerdin, bakardın
Üşürdüm, içim ürperirdi
Felaketim olurdu, ağlardım
Akşamlar bir roman gibi biterdi
Jezabel kan içinde yatardı
Limandan bir gemi giderdi
Sen kalkıp ona giderdin
Benzin mum gibi giderdin
Sabaha kadar kalırdın
Hayırsızın biriydi fikrimce
Güldü mü cenazeye benzerdi
Hele seni kollarına aldı mı
Felaketim olurdu, ağlardım